هواپیماهای بدون سرنشین (پهپاد ها) یکی از روندهای کلیدی چند سال گذشته، نه تنها در بازارهای خصوصی و مصرفی، بلکه در صنعت لجستیک هستند. هم شرکتهای نوپا و هم شرکتهای لجستیکی بزرگ سرمایهگذاری زیادی روی این فناوری انجام میدهند.
همه چیز از اوایل قرن بیستم شروع شد، زمانی که پهپادها برای اولین بار در عملیات های نظامی مورد استفاده قرار گرفتند. در صنعت لجستیک، در سال ۲۰۰۶ اولین مجوز رسمی برای استفاده تجاری توسط اداره هوانوردی فدرال در ایالات متحده داده شد. چهار سال بعد، در سال ۲۰۱۰، استارت آپ فرانسوی Parrot اولین پهپاد را تولید کرد که از طریق Wi-Fi و یک گوشی هوشمند کنترل می شد. بسیاری از مفاهیم مختلف در مورد پهپادها و تحویل از طریق پهپادها متعاقباً طی چندین سال ارزیابی شدند، اما تحویل پهپادها هنوز به بخشی از زندگی روزمره ما تبدیل نشده است.

مزایا واضح است: یکی از جنبههای اصلی، پایداری است: از آنجایی که پهپادها با برق کار میکنند، بنابراین عاری از انتشار گازهای گلخانهای هستند. علاوه بر این، پهپادها به دلیل توانایی در برخاستن و نیز فرود عمودی، برای تحویل به مناطق دورافتاده یا محدود مانند جزایر، سایتهای ساختوساز، مناطق شهری یا کشتی و همچنین جابجایی افراد زخمی و نجاتيافته از حوادث مناسب هستند. پهپادها به دلیل توانایی خود در عملکرد خودکار ۲۴ ساعته و بدون تحتتأثیر قرار گرفتن توسط ترافیک و سایر محدودیتها، کارایی بهتری در کاهش هزینه و زمان را نشان میدهند. همانطور که مک کینزی در مطالعه «تحویل بسته – آینده آخرین مایل» بیان کرد، در آینده افزایش عظیمی در تحویل خودکار توسط هواپیماهای بدون سرنشین، وجود خواهد داشت.
علاوه بر مزایای واضح، پهپادها در حوزه لجستیک نیز کاربرد گستردهای دارند. به عنوان مثال، در انبارها، پهپادها میتوانند با جمعآوری اطلاعات و دادههای مربوط به تقاضا، موجودی، توزيع و ردیابی کالا بهرهوری را افزایش دهند. پهپادها همچنین میتوانند با بازرسی مناطقی که دسترسی به آنها سخت است مانند بالای قفسههای بلند، انجام وظایف نظارتی از موقعیت بالا، یا با پشتیبانی از رانندگان لیفتراک با دید بهتر از بالا در طول مانورهای چالشبرانگیز محیط کار ایمنتری ایجاد کنند. وقتی صحبت از تحویل به میان میآید، پهپادها میتوانند هم مسافتهای کوتاه مانند تحویل آخرین مایل (در مقصد)که اغلب بخش بسیار گران قیمت یک سفر است و هم پروازهای باری طولانیمدت را انجام دهند.
البته استفاده از پهپاد در لجستیک نیز چالشهای خود را دارد که باید در نظر گرفته شود و مقرراتی در زمینه نظارت بر فعالیتهای پهپادها، حریم خصوصی، حقوق مالکیت، و اخلاق اعمال شود که تأثیر زیادی بر توسعه بیشتر خواهد داشت. همچنین بهره برداری از آنها نیازمند وجود زیرساختهای لازم برای پشتیبانی از پروازها و صرف هزینه آموزش و راه اندازی است. بنابراین تجاریسازی پهپادها در لجستیک پتانسیل بسیار زیادی دارد.
به نظر می رسد که استفاده از پهپادها در لجستيک در حال گسترش است و بسیاری از شرکتها و سازمانها از این فناوری برای بهبود عملکرد و کاهش هزینههای خود بهره می برند. برخی از شرکتهایی که از پهپادها در لجستيک استفاده میکنند عبارتند از:



- آمازون: این شرکت یکی از پیشروان در زمینه استفاده از پهپادها برای تحويل سريع و امن کالا به مشتریان است. آمازون در سال ۲۰۱۳ پروژه آمازون پرایم ایر را راه اندازی کرد که قصد دارد تا با استفاده از پهپادهای کوچک و خودکار، کالاهای سفارش داده شده را در عرض ۳۰ دقیقه به مقصدبرساند.
- DHL: این شرکت یکی از بزرگترین شرکتهای حمل و نقل و لجستيک در جهان است که از سال ۲۰۱۴ شروع به آزمایش پهپادها برای حمل و نقل کالا به مناطق دورافتاده و جزیره ای کرده است.DHL با همکاری شرکت میکرو درون (Microdrones)، یک پارسلکوپتر (Parcelcopter) را طراحی و تولید کرده است که قادر است تا بار تا ۱.۲ کیلوگرم را با سرعت ۱۸ متر بر ثانیه حمل کند
- UPS: این شرکت نیز در حال توسعه و تست پهپادها برای حمل و نقل کالا به مناطق مختلف است.UPS در سال ۲۰۱۶ با شرکت زيپلاين (Zipline)، یک شرکت تولید کننده پهپاد، همکاری کرده است تا با استفاده از پهپادها، خون و دارو را به مناطق روستایی و دورافتاده در رواندا تحويل دهد.
پهپاد ها که در ابتدا بیشتر برای فعالیتهای نظامی استفاده میشدند، به سرعت در حال گسترش به بخشهای دیگر هستند.پیش بینی می شود تا سال ۲۰۳۰، ۱۰ میلیون پهپاد در آسمان آمریکا پرواز کنند، که به سیستم بزرگراهی پهپاد نیاز دارد و تغییرات نظارتی در صنعت هوافضا را می طلبد. به علاوه انتظار میرود که رشد پهپادهای مسافربری از زمانی که برای اولین بار توسط چین در سال ۲۰۱۶ معرفی شد به افزایش خود ادامه دهد.